English
نامه 14
نامه به لشگر خود پيش از ديدار با دشمن در صفّين
-
وَ مِنْ وَصِية لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُاز وصیت های آن حضرت است
-
لِعَسْكَرِهِ قَبْلَ لِقاءِ الْعَدُوِّ بِصِفّينبه لشگرش، پیش از دیدار با دشمن در صفّین
-
لاتُقاتِلُوهُمْ حَتّى يَبْدَاُوكُمْ، فَاِنَّكُمْ بِحَمْدِ اللّهِ عَلى حُجَّة،دست به جنگ نزنید تا آنان شروع کنند، زیرا به حمد خدا حجّت با شماست،
-
وَ تَرْكُكُمْ اِيّاهُمْ حَتّى يَبْدَاُوكُمْ حُجَّةٌ اُخْرى لَكُمْ عَلَيْهِمْ. فَاِذاو جنگ نکردن از سوی شما تا شروع جنگ از جانب آنان حجّت دیگری از شما بر آنهاست. دشمن
-
كانَتِ الْهَزيْمَةُ بِاِذْنِ اللّهِ فَلاتَقْتُلُوا مُدْبِراً، وَ لاتُصيبُوا مُعْوِراً،چون به اذن حق پای به هزیمت نهاد فراری را به قتل نرسانید، و ناتوان را آسیب نزنید،
-
وَ لاتُجْهِزُوا عَلى جَريح، وَ لاتَهيجُوا النِّساءَ بِاَذًى وَ اِنْ شَتَمْنَو زخمی را نکشید. و زنان را با آزردن به هیجان نیاورید گرچه متعرض
-
اَعْراضَكُمْ، وَ سَبَبْنَ اُمَراءَكُمْ، فَاِنَّهُنَّ ضَعيفاتُ الْقُوى وَ الاَْنْفُسِآبروی شما شوند، یا به بزرگانتان ناسزا گویند، زیرا توان و جان و عقلشان
-
وَ الْعُقُولِ. اِنْ كُنّا لَنُؤْمَرُ بِالْكَفِّ عَنْهُنَّ وَ اِنَّهُنَّ لَمُشْرِكاتٌ. وَ اِنْ كانَضعیف است. زمانی که در شرک بودند مأموریت داشتیم از آنان دست بداریم.و اگر در
-
الرَّجُلُ لَيَتَناوَلُ الْمَرْاَةَ فِى الْجاهِليَّةِ بِالْفِهْرِ اَوِ الْهِرَاوَةِ فَيُعَيَّرُ بِهاروزگار جاهلیّت مردی زنی را با سنگ یا چماق می زد، او و فرزندانش را
-
وَ عَقِبُهُ مِنْ بَعْدِهِ.به این عمل سرزنش می کردند.
